Sonra ilk meşhur soruyla kopuş başlar; anneni mi daha çok seviyorsun, babanı mı?
Bu masumane görünen soru içinde korkunç gizli bir argüman barındırmaktadır. Bu da sevginin ölçülebilir bir şey olduğu iddiasıdır.
Biliyor musunuz çocuk o güne kadar bunu hiç düşünmemiştir bile…
O hayatı ve hayatın bir parçası olarak kendisini ve diğerlerini doğallıkla sevmektedir.
Ne ki birden tartmaya başlar. Annemi mi daha çok seviyorum babamı mı?
Üzerinde belki de hiç düşünmediğimiz bu soruyla hangimiz karşılaşmadık ki?
Bana bu soru sorulduğunda cevaplayamamıştım. İkisini de çok seviyordum, aralarında seçim yapamıyordum… Israrla ‘Hangisini daha çok seviyorsun?’ sorusu devam edince bende;’İkisini de..’ cevabını veriyordum ısrarla. Hem de kollarımı iki yana açarak;’Böyle seviyorum işte.’ diyordum. Çünkü bilmiyordum, bilmiyorduk sevginin ölçülebilir olduğunu… Sadece seviyorduk bizi karşılıksız seven insanları, karşılıksız bir şekilde…
Sevgi hala ölçülemez benim kalbimde..
BeğenLiked by 2 people
Sevgi karşılıksızdır ama herkes karşılıksız en çok sevilen olmak ister 😉 çok güzel olmuş yazınız. 🙂
BeğenLiked by 2 people
Beğenmenize sevindim:)
BeğenBeğen
Elinize sağlık:)
BeğenLiked by 1 kişi
Sevgiyide alırsan insandan ne kalır gelir geriye. Bencede sevgisiz bir insan düşünemiyorum. Cok güzel bir yazı olmuş. Tesekkurler. Severek okudum 🙂
BeğenLiked by 1 kişi
Bizi biz yapan şey sevgidir ve bir ölçüsüde yoktur. Çok sevindim beğenmenize yine bekleriz 🙂
BeğenLiked by 1 kişi
Küçükken ısrarla sorulan sorunun cevabı bulundu 🙂
BeğenLiked by 2 people
🙂
BeğenBeğen
annemi babamı hep çok severdim, evlatlarım olunca annemi ve babamı daha çok sevmeye başladım, evlat kolay yetişmiyormuş 🙂 evlat bir göz aydınlığı evet ama ebeveyn de çok güzel bir nasip.
bu soruyu soranlar acaba hangi cevabı bekliyor, ben de ayıramıyorum oysaki
BeğenLiked by 2 people
Evlat konusunda henüz bir sey diyemicem ama dediginiz gibi ebeveyn çok güzel bir nasip 🙂
BeğenBeğen